-
1 изнашиваться
zdzierać się, ( niszczyć się) zużywać się -
2 wear
[wɛə(r)] 1. n( use) noszenie nt (odzieży, butów itp); ( damage through use) zużycie nt2. vtclothes, shoes mieć na sobie, być ubranym w +acc; ( habitually) nosić, ubierać się w +acc; spectacles, beard nosić; ( put on) ubierać się (ubrać się perf) w +acc3. vi; pt wore, pp worn( last) być trwałym; ( become old) zużywać się (zużyć się perf); (clothes, shoes etc) wycierać się (wytrzeć się perf), zdzierać się (zedrzeć się perf)sports/babywear — odzież sportowa/niemowlęca
town/evening wear — strój wyjściowy/wieczorowy
to wear a hole in sth — przetrzeć ( perf) coś na wylot
Phrasal Verbs:- wear off- wear on- wear out* * *[weə] 1. past tense - wore; verb1) (to be dressed in or carry on (a part of) the body: She wore a white dress; Does she usually wear spectacles?) nosić (na sobie), ubierać się w2) (to arrange (one's hair) in a particular way: She wears her hair in a pony-tail.) nosić3) (to have or show (a particular expression): She wore an angry expression.) mieć4) (to (cause to) become thinner etc because of use, rubbing etc: This carpet has worn in several places; This sweater is wearing thin at the elbows.) wycierać się5) (to make (a bare patch, a hole etc) by rubbing, use etc: I've worn a hole in the elbow of my jacket.) wytrzeć6) (to stand up to use: This material doesn't wear very well.) nosić się2. noun1) (use as clothes etc: I use this suit for everyday wear; Those shoes won't stand much wear.) noszenie2) (articles for use as clothes: casual wear; sportswear; leisure wear.) odzież3) ((sometimes wear and tear) damage due to use: The hall carpet is showing signs of wear.) zużycie4) (ability to withstand use: There's plenty of wear left in it yet.) odporność, wytrzymałość•- wearable- wearer
- wearing
- worn
- wear away
- wear off
- wear out
- worn out -
3 трепаться
-
4 надрываться
глаг.• tyrać* * * -
5 кричать
глаг.• hukać• krzyczeć• piszczeć• pokrzyczeć• pokrzykiwać• ryczeć• wołać• wrzeszczeć• wykrzyczeć• wykrzykiwać• wyć• zakrzyczeć• zawrzeszczeć* * *jazgotać, drzeć się, zdzierać gardło, krzyczeć, ( wołać uporczywie) nawoływać, ( о петухе) piać, ryczeć, wołać, wrzeszczeć -
6 wear out
vt* * *(to (cause to) become unfit for further use: My socks have worn out; I've worn out my socks.) znosić (się)
См. также в других словарях:
zdzierać się – zedrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać stopniowemu niszczeniu przez ciągłe używanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Buty zdzierają się szybko. Głos zdarł się jej całkowicie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdzierać — 1. Zdzierać gardło, głos a) «głośno i dużo mówić, krzyczeć lub śpiewać aż do ochrypnięcia»: Halo, młodzi ludzie, proszę podejść bliżej. Gardło sobie zdzieram opowiadając o dziejach Malborka, a wy szepczecie na boku i nic do was nie dociera. Z.… … Słownik frazeologiczny
zedrzeć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zdzierać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zedrzeć — dk XI, zedrzećdrę, zedrzećdrzesz, zedrzećdrzyj, zdarł, zdarty, zdarłszy zdzierać ndk I, zedrzećam, zedrzećasz, zedrzećają, zedrzećaj, zedrzećał, zedrzećany 1. «ciągnąc, szarpiąc, odrywając zdjąć zewnętrzną warstwę, usunąć osłonę czegoś; zsunąć,… … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
skrobać — ndk IX, skrobaćbię, skrobaćbiesz, skrob, skrobaćał, skrobaćany skrobnąć dk Va, skrobaćnę, skrobaćniesz, skrobaćnij, skrobaćnął, skrobaćnęła, skrobaćnęli, skrobaćnięty, skrobaćnąwszy 1. zwykle ndk «pocierając czymś ostrym, zdrapywać, zdzierać… … Słownik języka polskiego
gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… … Słownik języka polskiego
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
gardło — 1. pot. (Coś jest) jak psu z gardła (wyciągnięte, wyjęte) «o czymś, zwykle o ubraniu bardzo zmiętym, pogniecionym»: Powoli wchodzi do pokoju, gdzie Majka już obciąga pogniecioną sukienkę, która po wstaniu z tapczanu jest dosłownie „jak psu z… … Słownik frazeologiczny
skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz … Słownik języka polskiego
